سکوت سرشار از ناگفته هاست....

خیلی وقت بود می خواستم آپ کنم اما راستش هیچی تو سرم نیست !!! کلمه ها گم وگورن... جمله ها ناقص ! واسه همین این پستم یه شعر از مارگارت بیکل گذاشتم.... خودم که خیلی دوستش دارم.... خدا کنه شمام خوشتون بیاد...

سکوت سرشار از ناگفته هاست.... 

بر آنچه دلخواه من است

حمله نمی برم

خود را به تمامی بر آن می افکنم



اگر برآنم

تا دیگر بار و دیگر بار

بر پای بتوانم خاست

راهی به جز اینم نیست.



توان صبر کردن

برای رودر روئی با آنچه باید روی دهد

برای مواجهه با آنچه روی می دهد.



شکیبیدن

گشاد بودن

تحمل کردن

آزاد بودن.



چندان که به شکوه در می آئیم

از سرمای پیرامون خویش

از ظلمت

و از کمبود نوری گرمی بخش

چون همیشه

بر می بندیم

دریچه کلبه مان را

روح مان را.



اگر می خواهی نگهم داری

دوست من

از دستم می دهی



اگر می خواهی همراهیم کنی

دوست من

تا انسان آزادی باشم،

میان ما

همبستگی ئی از آن گونه می روید

که زندگی ما هر دو تن را

غرق در شکوفه می کند.




من آموخته ام

به خود گوش فرا دهم

و صدائی

بشنوم

که با من می گوید

«این لحظه» مرا چه هدیه خواهد داد


نیاموخته ام

گوش فرا دادن

به صدائی را

که با من در سخن است

و بی وقفه می پرسد

من بدین «لحظه» چه هدیه خواهم داد.


شبنم و

برگ ها یخ زده است

و آرزوهای من نیز.



ابرهای برفزا بر آسمان در هم می پیچید

باد می وزد

و توفان در می رسد

زخم های من

می فسرد

یخ آب می شود

در روح من

در اندیشه هایم


بهار حضور تو است

بودن تو است



کسی می گوید«آری»

به تولد من

به زندگیم

به بودنم

ضعفم

ناتوانیم

مرگم

کسی می گوید«آری»

به من

به تو

و از انتظار طولانی

شنیدن پاسخ من

شنیدن پاسخ تو

خسته نمی شود


پرواز اعتماد را

با یکدیگر تجربه کنیم

وگرنه می شکنیم

بال های

دوستی مان را.


با در افکندن خود

به دره

شاید

سرانجام

به شناسائی خود

توفیق یابی

                                            مارگارت بیکل