نفرتی جاوید

  نفرتی جاوید

دست باد سپردی مرا 

آن زمان که محتاج مهرت بودم

به لبخندی غریب فروختی مرا

و خود می دانی این پاسخ عشقم نبود

عشقی که خالصانه به پایت ریختم

و تو به هیچ فروختی اش

                                               به او

او که با بهار آمد و با خزان رفت

و در آن لحظه، من ماندم و درد عشقی کهنه ، تو و نفرتی که از تمام مردم به دلم ماند

آمدی اما ندانستی که عشق ونفرت با هم سر سازگاری ندارند

                                            اما تو....

تو با تمام خودخواهی های مردانه ات

مرا از عشق محروم کردی و

با تمام رفتار احمقانه ات

نفرت دیرینه ام را باز گرداندی

حالا من مانده ام و تو و نفرتی که در اعماق قلبم ریشه دواده

                                                                                 و

                                                                                       قلبی شکسته

                                                                                             (باروون)

اینو لا به لای نوشته هام جستم تاریخش مال 2/12/83 .... هنوزم سر حرفم هستم ! همین....