وای خدای من تنها کسی که واقعا می تونه از همه چیز خبر داشته باشه تویی
می دونم خوب می دونی چی تو دلم می گذره
می دونم که خبر داری چقدر دلم گرفته که هیچی نمی تونه خوشحالم کنه.
هیچی
وای که چقدر سخته همه چیز دور و برت باشه و نتونی از خوبی ها و قشنگی هاشون استفاده کنی
چقدر سخته که بهترین دوست هارو داشته باشی و قدرشونو ندونی، اونایی که حتی سالی یه بارم ازشون خبر نمی گیری و همیشه تلفن هاشون بی جواب می مونه اما ول کن نیستن و این دفعه به جای زنگ تلفن، زنگ خونه رو می زنن!!
آره خیلی سخته که بهترین و دلسوز ترین پدر مادر و داری اما خودتو تو اتاق حبس کنی و هر پنج، شیش ساعت یه بار از اتاق بیایی بیرون تا مجبور نشی واسه نگرانی که دارن و تو براشون به وجود آوردی پیش خودت عذاب وجدان بگیری..
خسته شدم از بس رو تختم درازکشیدم و به سقف سفید اتاق خیره شدم...
حوصله ام سر رفت
من ، اینطوری نبودم،
پس چی شد؟؟؟!!
چطور اون روزای قشنگم اینقدر بی روح شدن؟
من دارم چی کار می کنم؟
چی و دارم ثابت می کنم؟
نمی دونم اما اینو می دونم که حسابی دلم گرفته
وای خدایا چقدر دلم گرفته....
تا بعد
(باروووون)
حالتو خیلی هوب میفهمم رفیق.چون الان حدود ۳ ساله که خودم اینجوریم.همه دور و بریات برات مثل غریبه ها میمونن دیگه هیچی پیدا نمیشه که خوشحالت کنه.انگار داری به سمت هیچ میری...